หนองคาย – ชาวชุมชนท่าคกเรือร่วมใจพัฒนา เขตเทศบาลเมืองท่าบ่อ อ.ท่าบ่อ จ.หนองคาย
จัดประเพณีบุญเบิกบ้าน รำบวงสรวงถวายเจ้าปู่และแม่ย่า บางคนร่ายรำเลื้อยเหมือนพญานาคประทับร่าง
สร้างความฮือฮาต่อผู้ที่เข้าร่วมพิธีเป็นอย่างมาก
วันนี้ (31 พ.ค. 60) ที่ศาลปู่เจ้าท่าบ่อ ชุมชนท่าคกเรือร่วมใจพัฒนา
เขตเทศบาลเมืองท่าบ่อ อ.ท่าบ่อ จ.หนองคาย มีชาวบ้านในชุมชนท่าคกเรือร่วมใจพัฒนาและชาวบ้านในพื้นที่ใกล้เคียง
ร่วมงานประเพณีบุญเบิกบ้าน รำบวงสรวงถวายเจ้าปู่และแม่ย่า
โดยบรรดานางเทียมหรือที่เรียกกันว่าร่างทรง ทั้งชายและหญิงจะสวมชุดไทยโบราณหลากหลายสี
ร่ายรำไปตามเสียงแคนเสียงกลองที่เล่นประกอบ และมีร่างทรงปู่สูตันใส่ชุดสีขาวเป็นองค์ประธาน โดยทำพิธีร่ายรำไปรอบๆ
ต้นมงคลสูงประมาณ 2 เมตร และมีผลไม้ห้อยไว้รอบต้นมงคลและฐาน ส่วนที่โต๊ะบูชาก็จะมีขันหมากเบงที่ประดับด้วยด้ายมงคล
กล้วยน้ำว้า น้ำแดง ผลไม้หลากหลายชนิด วางไว้หน้าเจ้าปู่และแม่ย่า รวมทั้งที่บริเวณหน้ารูปปั้นเจ้าที่ปู่แม่ย่า
จะมีเครื่องคาวหวานวางถวายไว้ด้วย นอกจากนั้นยังมีกระทงที่ทำจากกาบของต้นกล้วย ใส่อาหารขาวหวานต่างๆเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้แก่ญาติพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้ว
รวมถึงเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายด้วย
ในขณะที่ทุกคนกำลังร่ายรำอยู่นั้น ก็มีนางเทียม(ร่างทรง)คนหนึ่ง
ดูเหมือนพญานาคประทับร่าง ได้แสดงอาการร่ายรำอย่างอ่อนช้อยเหมือนพญานาคว่ายน้ำ
มีเหงื่อเม็ดโตๆไหลซึมออกมาเต็มร่างจนเปียกชุ่ม และก็รำเลื้อยไปมาตามที่คนได้ลาดน้ำเป็นทางไว้ให้
ขณะที่จะเลื้อยเข้าไปหาร่างทรงปู่สูตัน ดูเหมือนร่างทรงพญานาคจะไปไม่ไหว
แต่เมื่อร่างทรงปู่สูต้นนำขัน 5 มาให้และได้ใช้ปากคาบเอาไว้ ทันทีที่ร่างทรงปู่สูตันไช้น้ำลาดลงบนตัวเท่านั้น
ร่างทรงพญานาคก็กลายเป็นคนปกติ ลุกเดินเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งก็สร้างความฮือฮาต่อผู้ที่เข้าร่วมพิธีเป็นอย่างมาก
สำหรับบุญเบิกบ้านหรือบุญเดือนเจ็ด จัดขึ้นเพื่อชำระล้างสิ่งสกปรกรกรุงรังออกจากร่างกายและทำจิตใจให้สดใส
หรือเรียกอีกอย่างว่า บุญซำฮะหรือชำระ หมายถึงทำให้สะอาดทั้งภายนอก ได้แก่ร่างกาย
เสื้อผ้า อาหาร การกิน ที่อยู่อาศัย สกปรก และภายใน ได้แก่จิตใจ เกิด ความโลภ โกรธ
หลง
ในปัจจุบันบุญเบิกบ้านของชาวบ้านในพื้นที่
จ.หนองคาย หลายๆหมู่บ้านจะมีรำบวงสรวงถวายเจ้าปู่และแม่ย่า ปู่ตา เจ้าแม่ด้วย บางหมู่บ้านก็จะไม่มีรำบวงสรวง ซึ่งจะจัดขึ้นในเดือนพฤษภาคม หรือที่เรียกว่า
เดือน 6 ประเพณีนี้สืบทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ
และไม่เคยเปลี่ยนแปลงแต่อย่างใดในขั้นตอนพิธี
นี่เป็นส่วนหนึ่งที่แสดงให้เห็นถึงความร่วมมือของคนในชุมชนในหมู่บ้าน ที่ให้ความสำคัญแก่งานประเพณีอีสานเก่าดั้งเดิมของคนรุ่นก่อน
ที่ถ่ายทอดประเพณีนี้ให้แก่ลูกหลานได้เรียนรู้และรักษาไว้สืบต่อไป.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น